Terwijl het zonlicht onder het perspectief zakte en de lucht opnieuw schilderde met de kleuren oranje en roze, bevond ik me op het aantrekkelijke eiland Curaçao, klaar om aan een reis te beginnen die mijn leven definitief zou veranderen. Deze kleine Caribische schat, genesteld in het zuidelijke deel van de Kleine Antillen, zou zeker mijn thuis zijn voor de komende paar maanden, terwijl ik als geen ander aan een onderwijsgemeenschapsreis begon.

Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, Stage op Curacao exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao zelfs meer was dan alleen een bezoekerslocatie; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke charme op een uniforme en onderscheidende manier met elkaar verbonden waren. Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te verkennen, en Curaçao was niet ontevreden. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd. Curaçao had eigenlijk mijn ogen geopend voor de aantrekkingskracht van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker permanent met me mee zou brengen.

Het eiland was eigenlijk mijn tweede thuis geworden, en het afscheid nemen was een van de meest bitterzoete minuten van mijn leven. Ik verliet Curaçao met een hart vol herinneringen, gloednieuwe relaties en een veel dieper begrip van de wereld. De lessen die ik ontdekte op het gebied van ecologisch behoud, multiculturalisme en de robuustheid van het gebied zijn mij bijgebleven en hebben mijn kijk op het leven en mijn toekomstige ondernemingen gevormd.

De eerste paar weken waren snel van plezier en verandering. Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao groter was dan alleen een vakantiebestemming; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke aantrekkingskracht op een uniforme en onderscheidende manier met elkaar verbonden waren. Door de levendige tinten van de Nederlands geïnspireerde stijl, de dynamische ritmes van de buurtliedjes en de verrukkelijke geur van Caribisch eten leek het al snel alsof ik in een ansichtkaart terechtkwam.

Een van de hoogtepunten van mijn reis was de mogelijkheid om buurtfeesten en gebruiken te ervaren. Elk gerecht was een kookervaring en ik merkte dat ik genoot van smaken waar ik niet genoeg van kon krijgen.

Curaçao had mijn ogen geopend voor de elegantie van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker voor het leven met me mee zou nemen. Mijn ervaring met het lesgeven als fellow had niet alleen mijn perspectieven verruimd, maar had ook een blijvende stempel op mijn hart gedrukt, waardoor ik een langdurige voorstander was van verantwoordelijke toeristen en een enthousiaste toerist die enthousiast was om de geheime schatten van de wereld te verkennen. Toen ik thuis aan boord van het vliegtuig stapte, besefte ik dat mijn Caribische ervaring eenvoudigweg het begin was van een leven vol expedities, ontdekkingen en verkenningen.

Naarmate de dagen zich ontwikkelden tot weken, en de weken tot maanden, werd mijn leservaring op Curaçao groter dan alleen maar een werkervaring; het was een levensveranderende reis. Ik ontdekte dat het Caribische verlangen niet bestond uit pittoreske kustlijnen en overtuigende handbomen; het had te maken met het overvloedige aanbod aan samenlevingen, de initiatieven tot behoud en de authentieke warmte van individuen die van Curaçao een werkelijk unieke locatie maakten.

Ik had ook de kans om getuige te zijn van de duurzaamheid en vastberadenheid van de individuen in moeilijke tijden. Het eiland werd geconfronteerd met een groot aantal natuurlijke rampen, maar het gevoel van nabijheid en de standvastige geest van de Curaçaoënaars waren werkelijk motiverend.

Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Met elkaar en mijn collega’s heb ik talloze banen toegevoegd die bedoeld waren om het gevarieerde waterleven, dat groeide in het kristalheldere water van Curaçao, te beschermen.

De mensen op Curaçao waren enkele van de populairste en meest uitnodigende mensen die ik ooit eerder had ontmoet. Hun gevoel van tevredenheid op hun eiland en hun passie om hun samenleving en gewoonten met mij te delen, hebben een blijvende stempel op mijn hart gedrukt.

De achtergrond en samenleving van Curaçao waren eveneens zeer fascinerend. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd.

Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te verkennen, en Curaçao was niet ontevreden. Tijdens een trektocht door het Christoffel National Park kon ik mezelf onderdompelen in de gevarieerde en rijke planten en dieren van het eiland, wat veel te maken had met de vlakke landschappen van mijn geboortestad.